หนี หลบหนี อังกฤษ

หน n. 1. time; 2. place, direction. ตัวอย่าง: สมภารลงกราบหลวงพ่อสามหน
หนี v. to flee, to escape. ตัวอย่าง: แกว่นเสียอีก ควรจะคิดหาทางหนีไว้บ้าง
หลบ v. 1. to keep out of sight, to avoid, to hide; 2. to duck in order to
หลบหนี v. to slip away, to escape (stealthily). ตัวอย่าง: หากเราหลบหนี
ลบ adj. v. prep. 1. to subtract, to deduct, less, minus, negative; 2.
หลบหนี หนี vt. lose 13 ชื่อพ้อง: elude; escape
ผู้หลบหนี [phū lop nī] n. exp. fugitive
หลบหนีได้ burst out crash out bust out break out
หลบหน้า v. to avoid being seen, to keep out of sight. ตัวอย่าง: เขาหลบหน้าไปเสีย เวลาที่นายกำลังอารมณ์ร้าย He made himself scarce while his boss was in a temper.
การหลบหนี n. leak 2 sl. getaway 2
คนหลบหนี escapee refugee deserter runaway
ซึ่งหลบหนี adj. fugitive 2
ซึ่งหลบหนีไป escaped runaway fugitive
ผู้ที่หลบหนี n. fugitive 1 ชื่อพ้อง: escapee; runaway
หลบหนีจาก phrv. off 3 ชื่อพ้อง: run away run